Mehmet Dere’nin “Parmak Egzersizleri” adlı enstalasyon serisi, pandemi sonrası çağdaş sanat ve yaşanan şimdi arasında bir nevi soluk alma, bir tür ısınma deneyimi ilişkisi üzerine bir metafor olarak konumlanmaktadır. Parmak Egzersizleri , imgelerin üretildiği gerçeklik ve o gerçekliğin üzerimdeki yansımasıyla ilgili olarak ortaya çıkmaktadır. Dere için imgeler kimi zaman bir nevi bir perde, kimi zaman bir ışık görevi görürler. İmgeler duyulur olmanızı aynı zamanda söylenemeyen şeylerin dile gelmesini sağlayan önemli araçlardır. Sanatçının üretimi bu anlamda kendini dış dünyadan soyutladığı bir gerçeklik arayışı içerisinde var olacağı bir dünya kurma ihtiyacından oluşmaktadır. Sanatçı pandemi döneminde kaybolmanın hayati bir deneyim olduğunu yönünde olumlu bir yolculuğa dönüştürmektedir. Sanatçı öznel olarak bu yolculuğu nasıl deneyimlediğimi bize bu çalışmalarla göstermektedr. Herkesin kendisini yuvasında hissettiği bir dünya imgesinden ters yüz edilen bir dünya imgesine doğru evrilen bir imge envanter görmekteyiz. Parmak Egzersizleri sanatçının bu anlam yolculuğuna dar duraklardan bir olarak ifade edilebilmektedir.
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri
- Parmak Egzersizleri